Uruski, Kosiński, Włodarski

Warszawa 1904 - 1934

CHEŁMICKI h. JASTRZĘBIEC. Podług Paprockiego do tego domu Chełmickich należeli, Ścibor z Chełmicy Wielkiej, w ziemi dobrzyńskiej, wojownik przeciwko Prusakom i jego brat Świętosław, biskup poznański 1203 r. Po Ściborze był syn Ścibor, starosta dobrzyński 1264 r. Ścibor, starosta dobrzyński i dzierżawca malborski 1290 r., pozostawił syna Przedbora, wojownika przeciw Krzyżakom, po którym syn Jan w nagrodę męztwa, dzielnej odwagi i obrony ziemi dobrzyńskiej od Krzyżaków, dostał od króla Władysława Jagiełły połowę dóbr Lutomierskich, w wojew. sieradzkiem; z jego dwóch synów, Jan, przodek rodzin Nasiegniewskieh i Zołszyńskich, a Mikołaj, podsędek dobrzyński, miał synów: Jana i Pawła; potomkowie Jana od majątku Lutomierska wzięli nazwisko Lutomierskich, Paweł zaś od majątku Chełmicy pisał się Chełmicki, lecz już po bezpotomnym wnuku Kacprze, synu Jana, przechodzi Chełmica na bliższych potomków tego rodu, który następnie przybrał herb Nałęcz.

CHEŁMICKI h. NAŁĘCZ. Dawna w ziemi dobrzyńskiej rodzina, podług starej tradycyi należy do tych, którym król Władysław Łokietek nadał szlachectwo i ziemie pod warunkiem obrony granic kraju od Krzyżaków; wzięła nazwisko od wsi Chełmicy, położonej z prawej strony Wisły, o trzy mile od Dobrzynia; odwiecznem też jej dziedzictwem był majątek Płomiany, który dopiero w ostatnich czasach 1860 roku wyszedł z jej posiadania. Jan z Chełmicy (patrz Chełmicki h. Jastrzębiec) w nagrodę zasług, jakie okazał w czasie, kiedy ziemia dobrzyńska zostawała w sekwestrze u Krzyżaków, otrzymał 1406 roku od Władysława Jagiełły połowę dóbr Lutomierska; poległ on w obronie zamku dobrzyńskiego przeciw Krzyżakom, za co dzieci jego w nagrodę bohaterskiej śmierci ojca dostali wójtostwo w Dobrzyniu 1408 r., które to nadania król Kazimierz IV w 1455 r. nietylko zatwierdził synowi, czy też wnukowi zabitego Jakóbowi, chorążemu wyszogrodzkiemu, ale powiększył je jeszcze wsiami Strachowem i Stachowem. Braćmi tego Jakóba prawdopodobnie byli: Mikołaj, podsędek dobrzyński 1434—1441 r., Jan, podkoniuszy 1434 r. i Jan, cześnik dobrzyńscy 1439 r.
            Mikołaj, dziedzic dóbr Chełmicy Małej 1484 r., cześnik 1489 r., sędzia ziemski dobrzyński 1493 r., z żony Katarzyny Wolskiej miał syna Andrzeja, cześnika 1506 r., podsędka 1511 r., & od 1520 r. sędziego ziemskiego dobrzyńskiego. Po Marcinie, synu Andrzeja, dziedzicu dóbr Płomiany, pisarzu i poborcy ziemi dobrzyńskiej 1531—1565 roku, pozostali synowie:
l) Stanisław, kuchmistrz dworu królowej Anny Jagiellonki, następnie stolnik dobrzyński 1590 r.;
2) Mikołaj, dworzanin królewski, poślubił Annę Wierzbicką i z niej pozostawił syna Ezechiela, dziedzica dóbr Chełmicy Małej, chorążego dobrzyńskiego 1579 r., po którym synowie: Stanisław, Mikołaj, Jan, Jerzy i Michał.
3) Adryan, poborca ziemi dobrzyńskiej 1580 r., tego z żony Anny Grabskiej syn Marcin, stolnik 1588 r., chorąży 1611 r., a sędzia ziemi dobrzyńskiej 1613 r., poborca kujawski 1611 r., zostawił synów: Łukasza, pisarza ziem. i poborcę 1618 r., a podsędka dobrzyńskiego 1624 r., posła na sejmy i deputata na trybunał koronny, który podpisał elekcyę 1632 r.; Andrzeja, poborcę dobrzyńskiego 1638 r., Piotra, lustratora do Wielkopolski 1621 r., a w 1632 r. stolnika dobrzyńskiego, po którym syn Stanisław, i Adryana, skarbnika dobrzyńskiego 1636 r., zm. 1650 r., dziedzica dóbr Makowo i Płomiany, po którym było pięciu synów: Dadzibóg, Andrzej, podsędek dobrzyński 1661 r., i Łukasz zmarli, jak się zdaje, bezpotomnie, zaś Maciej i Jan zostawili potomstwo. Z nich:  
            Maciej miał syna Michała, stronnika Stanisława Leszczyńskiego, a ten Andrzeja, po którym syn Antoni, ożeniony z Salomeą Głuchowską, pozostawił syna Feliksa, dziedzica dóbr Białowierzyna, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1838 r.
            Jan, najmłodszy z synów Adryana, skarbnika dobrzyńskiego, z miecznika chorąży dobrzyński 1652 r., miał trzech synów: Michała, Macieja, dziekana kaliskiego, prałata poznańskiego, męża wielkiej nauki i wymowy, i Seweryna, żonatego z Maryanną Kłokocką, po którym syn Antoni, dziedzic dóbr: Chełmicy, Płomian i Fabianek, miecznik 1700 r., stolnik 1718 r., a ostatnio chorąży dobrzyński, pułkownik wojsk koronnych, zaślubił Maryannę Żórawską i z niej miał syna Józefa, skarbnika dobrzyńskiego 1760 r., po którym z Ludwiki Ciechomskiej synowie: Ignacy, scholastyk kujawski, Stanisław, Michał, Onufry, Mikołaj i Tadeusz. Z nich:
            Stanisław, skarbnik dobrzyński 1780 r., a od 1790 r. miecznik rypiński, dziedzic dóbr Dobre, zaślubił Klarę Nałęczównę i z niej pozostawił syna Ignacego, dziedzica dóbr Okalewo, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Ignacy, żonaty z Kordulą Lasocką, pozostawił córki: Maryannę, żonę Michała Stadnickiego, Karolinę za Julianem Chełmickim i syna Adolfa, dziedzica dóbr Okalewo, po którym z żony Władysławy Karnkowskiej syn Adryan.
            Onufry, syn Józefa i Ludwiki Ciechomskiej, dziedzic dóbr Płomiany, starosta zbyszewski 1790 r., poślubił Teodozyę Cissowską i z niej pozostawił syna Sylwestra, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. Sylwester, dziedzic dóbr Płomiany, żonaty z Anielą Nałęcz, ma synów: Antoniego, sędziego pokoju pow. mławskiego, ożenionego z Karoliną Kossobudzką i Henryka, żonatego z Józefą Wyczałkowską.
            Tadeusz, najmłodszy syn Józefa i Ludwiki Ciechomskiej, dziedzic dóbr Fabianek, poślubił Maryannę Karnkowską i z niej pozostawił synów: Eustachego, kapitana wojsk polskich, i Romana, dziedzica dóbr Fabianek, po którym z żony Joanny Nałęcz synowie: 1) Antoni, dziedzic dóbr Fabianek, 2) Józef, dziedzic dóbr Kowalki pod Rypinem, żonaty z Domicelą Pląskowską, pozostawił syna Bronisława-Rocha ur. 1849 r., żonatego z Ksawerą Kozłowską, córką Romualda i Bronisławy z Radziejowskich, właścicieli Witowie i Rębieszyc, w pow. kieleckim, z której ma syna Bogdana, ur. 1895 r., i 3) Ludwik, dziedzic dóbr Piotrkowo, wylegitymowani w Królestwie 1838—1855 r. 
            Z tej familii. Stanisław, skarbnik dobrzyński, umarł 1629 r. Maciej, kantor katedralny poznański, archidyakon kaliski 1730 r. Franciszek, łowczy rypiński 1766 r., pozostawił synów: 1) Józefa, łowczego 1768 r., podczaszego rypińskiego 1774 r., podczaszego dobrzyńskiego 1775 r., stolnika 1788 r., a ostatnio podsędka dobrzyńskiego 1790 r.; 2) Tomasza, miecznika dobrzyńskiego 1776 r., wojskiego większego rypińskiego 1780—1788 r., a 1793 r. stolnika dobrzyńskiego i deputata na trybunał koronny 1785 r.; 3) Jakób, wojski mniejszy 1781 r., miecznik dobrzyński 1790 r., poślubił Teofilę Przyłubską i z niej pozostawił syna Piotra, ożenionego z Pauliną Muntzberg, z której synowie: Zeflryn, Wiktor, Julian, Florentyn, Bolesław i Wojciech. Józef, pisarz sądowy 1813 r., a podsędek w Lipnie 1824 r. Tomasz, sędzia najwyższej instancyi w Królestwie 1825—1830 r., mąż nieposzlakowanej prawości i zdolny prawoznawca.
            Po Janie, dziedzicu wsi Łochocin 1667 r., pochodzący Ksawery, syn Gabryela, regent w Lublinie, wylegitymowany w Królestwie 1843 r. 
           Po Franciszku, w 1748 r. dziedzicu wsi Tupadły - Bęzdzień, syn Jan tego syn Mikołaj pozostawił syna Jakóba. Ferdynand, radca pow. lipnowskiego, syn Wincentego, posła na sejm 1813 r., radcy wojew. płockiego 1824 r., prezesa Towarzystwa Kredytowego płockiego 1830 r., i Pulcheryi Koziebrodzkiej, wnuk powyższego Jakóba, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku.
          Damazy, drugi syn Jakóba, z żony Tekli Bońkowskiej miał synów, Ignacego, podporucznika, Wincentego, oficera wojsk ros., i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1838 r.; prócz tego Ignacy otrzymał w 1865 r. z zasady stopnia oficerskiego prawa nowego szlachectwa w Królestwie. Po Wincentym z żony Julii Sokołowskiej syn Zygmunt, rektor kościoła św. Ducha w Warszawie i córki: Marya za Albinem Trzebińskim i Pelagia za Maryanem Gumkowskim.
           Karol 1782 r., Jakób, członek stanów, 1782 r. i jego wnuk Roman w 1837 r., a Hyacent, członek stanów, w 1828 r. wylegitymowani w Galicyi.

S.Uruski, Kosiński, Włodarski - Herbarz Polski Rodzina. Tom II,
Warszawa 1904 - 1934
str. 161, 162, 163